معماری گورکانی یا معماری مغولی به معماری دوره سالهای ۱۵۳۰ تا ۱۸۵۰ در هند گفته میشود که دوره حاکمیت پادشاهان گورکانی در هند بود.
شاخصههای این سبک معماری، کاخها و مسجدها و کارهای تزئینی پُرجزئیات است. معماری گورکانی آخرین مرحلهٔ معماری اسلامی هندی است و عمارت تاجمحل مشهورترین نمونهٔ آن میباشد. گورکانیان هند که امپراتوری مغولی هند یا امپراتوری بابری هم نامیده میشوند و خود خویش را تیموری مینامیدند،امپراتوری بزرگی است که بهدست نوادگان امیر تیمور در هندوستان ایجاد شد. این سلسله از ۱۵۲۶ تا ۱۸۵۷ میلادی در بخش بزرگی از شبه قاره هند شامل کشورهای امروزی هند، پاکستان، بنگلادش و بخشهایی از افغانستان امروزی فرمانروایی کرد. نوادههای تیمور همچون شاهرخ و همسرش گوهرشاد در ایران کارهای بسیار ارزشمندی را در راستای فرهنگ ایرانی از خود به جای گذاشتند و دیگر نوادگان او چون بابر و فرزندانش سهم مهمی در گسترش فرهنگ ایرانی در سراسر شبه قاره هند برعهده گرفتند. حکمرانان این سلسله به تدریج تمامی شبه قاره را تحت فرمان گرفتند اما پس از مدتی بخشهایی از جنوب هند از اختیار آنان خارج شد. این سلسله در نیمه سده ۱۷ میلادی و در زمان شاه جهان بزرگترین و ثروتمندترین امپراتوری جهان بود.
کلمات کلیدی مرتبط: , ,دانلود ,پاورپوینت ,معماری , گورکانیان , ,معماری گورکانی یا , معماری مغولی ,سبک معماری، ,کاخها و , مسجدها , معماری اسلامی هندی ,